luns, 15 de agosto de 2022

1890: A primeira guía de teléfonos en Galicia

 No arquivo da Biblioteca Nacional de España consérvase a guía de teléfonos máis antiga de Galicia da que se ten constancia. Trátase da "Guía-Indicador de La Coruña y de Galicia para 1890-91", un exemplar entregado o 10 de setembro de 1890 na biblioteca do instituto de A Coruña e que terminaría nos arquivos da biblioteca, hoxe en Alcalá de Henares. Existen outros exemplares en bibliotecas galegas, así como unha edición fac-simil de 2008.

Este libro foi editado por Robustiano Faginas Arcuaz, xornalista e, posteriormente, fundador das Irmandades da Gala. O libro agrupa todo tipo de información útil alén da listaxe dos teléfonos: información turistica, directorios de profesionais, rueiro ou información telegráfica.

Portada da Guía-Indicador de La Coruña y de Galicia. 1890. Biblioteca Nacional.

A información da rede urbana de telefonía de A Coruña consta de cinco páxinas, comenzando por unha descripción do servizo. Fai mención ao inicio o 1 de Novembro de 1888 na rúa Riego de Agua e o posterior traslado á rúa Real número 24, 4º, onde o director Mariano Martín Villoslada presta servizo desde as 8:00 ás 22:00.  O concesionario da rede é D. Ildefonso Rebollo, residente en Segovia. 

Ten nese momento 156 abonados, aínda que na lista só aparecen 144. Fai referencias a 110 particulares e 37 teléfonos oficiais. Dentro dos oficiais debía contar gabinetes de médicos municipais e incluso a prensa, para chegar a esas cifras. O resto repártese entre 4 no extrarradio (sendo a mais lonxana a casa de Enrique Carnicero en A Pasaxe), 4 de casinos ou fondas (aínda que na lista parece haber seis: El Liceo Brigantino, Circo de Artesanos, Tertulia de la Confianza, Sporting Club, Hotel de Europa e Fonda ferro-carrilana) e un do propio servizo de telefonía

Os abonados recibían listas mensuais dos teléfonos e mantiñan unha tarxeta de abonado, que daba dereito a utilizar os locutorios (polo momento só existía o da rúa Real) de xeito gratuito (aínda que limitadas a tres minutos), igual que o teléfono da casa. Tamén daba dereito ao envío de telefonemas, mensaxes de texto comunicadas á central que logo os traballadores do servizo entregaban en papel nos domicilios de destino (típicamente aqueles que non tiña servizo de telefonía)


Prezos anuais do servizo (pagos trimestrais). Guía-Indicador de La Coruña y de Galicia. 1890. Biblioteca Nacional.

Cumpre salientar que a pesar de ter números de teléfonos non existían as centrais automáticas. Únicamente se utilizaban para simplicar o traballado do operador da central telefónica na conmutación das liñas. 

Dentro das 37 liñas oficiais estaba o concello, aduanas e fielatos, médicos municipais, instalacións militares, xulgados ou o lazareto de Oza. Entre os particulares estaba a prensa, principais industriais e libre exercientes da cidade. Inclúense os precursores nas liñas privadas, como é o caso do fillo de Sr. Rubine (no seu día a primeira liña privada), Cervigón, Fariña (da rede eléctrica) ou o Sr. Mesa (o gran opositor a rede municipal en 1886)

Para saber máis:
  • Exemplar dixitalizado na Biblioteca Nacional: http://hemerotecadigital.bne.es/

1Francisco PonteSan Andrés 30, 1º
2Goberno CivilRiego de Agua
3ConcelloSan Agustín
4Xulgado de instrucciónFama 1
5La Voz de GaliciaSantiago 1
6Escribanía do Sr. RodríguezParrote 10
7Escribanía del Sr. CavalCuesta de San Agustín
8Xulgado municipalSan Agustín
9Luis Puig y Marcelí (habitación)Riego de Agua
10Luis Puig y Marcelí (fábrica)Socorro 10
11Escribanía do Sr. López VaamondeConstitución
12Capitanía XeralPr. Constitución
13José Pérez PortoReal 65
14Goberno MilitarVeeduría
15Cuartel de Alfonso XII (cazadores Reus)Campo da Leña
16Angel Taibo, Villa de ParísReal 36
17El anunciadorSan Andrés, 3
18El TelegramaSan Nicolas 28
19El liceo brigantinoSan Andrés 1
20Santiago UcedaReal 46 y Marina 26
21Lopez Perez e CompañíaRiego de Agua 21
22Francisco JuncalSanto Domingo 6
23Factoría de subsistencias militares
24Circo de ArtesanosReal 71
25Hilario Hervada e CompañíaReal 86
26Enrique ZaragüetaCastiñeiras, Os mallos
27Fábrica de tabacosPalloza
28Diputación ProvincialRiego de Agua
29Inspección de vixianciaTrav. riego de Agua
30José Rodríguez (médico)REal 11, 3º
31Dimas Corral (medico)Riego de Agua 9-11
32Oficinas de obras provinciaisRiego de Agua 3, 5
33Presidente da AudienciaConstitución
34Nicandro FariñaSanchez Bregua 4
35Mesa Marchesi y MartínezSánchez Bregua 9
36Sres D., E. e J. de Carricarte (escritorio)Alameda 1, 3º
37Suevos Casilla GabarrerrosPeirao
38Agustín García Andrés (Comercio)Cantón Grande 8
39Herce e CompañiaReal 73
40Hilario Hervada e Compañía (sucursal)San Andrés 20-22
41Marchesi DalmauReal 74
42Jaime C. MayorCantón Pequeño 23-24
43Indalecio VarelaCantón Grande 18
44Perruquería do Sr. EspínNueva 1
45Antonio A. NogueiraRiazor 5
46Primitiva casa de bañosRubine 5
47Angel Durán (médico)San Andres 113
49Angel Sastre (escritorio)San Andrés 105
50Roman TasaReal
51Crédito GallegoNueva 26
52La Prensa GallegaNueva 22
53Anastasio RojoBailén 4
55Angel Sastre (domicilio)Pr. Pontevedra 16
56Santiago Torrado e CompañíaRiego de Agua 13-15
57Benigno MartínezRiego de agua 12
58E. de Carricarte (domicilio)Riego de Agua 13-15
59Raimundo MolinaMarina 22
60Jesús Cueto, La Estrella de OroReal 31,
61Papelería de FerrerReal 61
62El DuendeBarrera 19
63Avelino Aguilar BolañoMarina 17
64Marcelino Suárez (depósito de carbóns)Torreiro
65Cuartel de caballeríaHospital
66Tertulia de la ConfianzaSan Andrés
67HospicioHospital
68AduanaMarina 17
69Alejandro San MartínREal 34
70Sanjurjo e Compañía (fábrica de pastas)Santa Margarita
71Félix MartínezReal 58
72Enrique Carnicero (ostras)Pasaxe
73C. González Aguinaga (confitería, ostras)Riego de Agua 54
74María Castelo (modista)Real 37
75Agustín García Andrés (habitación)Cantón Grande 17
76Cuartel da Garda Civil
79José FiolPasaxe
80SAnidad MarítimaMarina 25
81Jose LongueiraMarina 24
82Lorenza Pérez MareyBailén 2
83Fábrica de gasSan Andres 43
84Víctor UriaSan Andrés 75
85Fabrica fundicion Sr OrtizCamino nuevo
87Andrés Souto RamosMarina 19
88Sobrinos de Andrea Pérez e CompañíaCantón Grande 20
89Peña e CompañíaSan Andrés 162
92Luis LaplanaReal 79, 3º
94Lazareto de OzaOza
95Canuto BereaReal 38
96Maristany HermanosCanton Grande 9
97Sucesores de Enrique VeigaCantón Grande 28
98Rubine e filloReal 77
99Director de TelégrafosFama 1
100Jaime C. Mayor (almacén de sal)Palliza 22
101Santiago FabriqueJuana de Vega 15, 3º
102Maristany Hermanos (almacén de sal)Santa Lucía 13
104Administración de consumosCompostela, 1
105Fielato da Porta de ArribaPr Pontevedra 14
106Fielato CentralMarina 25
107Gumersindo PArdo Reguera (farmacia)Real 92
108Fielato da EstaciónCaballeros
109Manuel BelloCaballeros
110Silverio de OchoaJuana de Vega 12 2º
112Jose Sellier (fotógrafo)Real 86
113Bombas de incencio (serv. municipal)Bombas 1
114Antonio Lens (farmacia municipal)San Andrés 33
115Eduardo CervigónReal 47
116Federico Barbeito (hixienista)Real 30
117Manuel Barbeito (médico municipal))Panaderas 13
118Eugenio Varela Portal (medico municipal)Riego de Agua 13-15
119Antonio Deus García (médico municipal)Garás, 4
120Jesús de LabraCantón Pequeno 2
121Juan VillardefrancosRubine 21
122Pombo e CompañiaSan Andrés 164
123José Fiol (hotel de Europa)San Andrés 81
124Francisco Aznar (médico municipal)Juana de Vega 46
125Fabrica de cortizas e deposito carbónsRastro 2
126Fiscal da AudienciaReal 55, 3º
127Juan Mayor y RivasMarina 25
128Manuel Bermúdez (escritorio)Santa Catalina 34
129Manuel Bermúdez (domicilio)Garás 55
131Francisco Ferrer y LlunchNueva 16
132Angel Rodríguez Montero (higienista municipal)Pontevedra 6
133Maximino Gomar (médico do hospicio)Barrera 9,3º
134Avelino Aguilar BolañoReal 3, 3º
135Francisco Leal (fábrica de chocolate)Rastro 21
136Francisco Leal (sucursal)San Andrés 24
137Juan Piñón (fábrica de pastas)Galera 36
138Litografía artísticaJuana de Vega
138Narciso Obanzareal 55, 1º
139Fonda ferro-carrilanaReal 100
140Secretaría de obras do PortoTRavesia Real 1
141Coruña CómicaAmargura 17
142Luciano SolerJuana de Vega 11, 1º
143Luciano Puga
144Intendencia MilitarVeeduría
145Cuartel de Alfonso XII (reg. Zamora)Campo da Leña
146Viuda de J. Domínguez (almacén de ferros)Sanchez Bregua 3
147Manuel Solorzano (fundición)Monelos
148Comandancia de la 5º secciones de obreroLuchana 25-27
149Sobrinos de José PastorMaría Pita 19
150Manuel Fernandez AbellaSAnta Catalina 13
151Sporting ClubReal 85
152Simeón García e compañíaFranja
153Francisco LovecGaras 24, 2º


mércores, 10 de agosto de 2022

O primeiro conflito cos teléfonos: os postes dos Cantóns da Coruña

O primeiro conflito serio motivado pola instalación do servizo telefónico urbano foi en A Coruña, primeira rede urbana instalada en Galicia, entre Mariano Martín Villoslada, responsable do novo servizo telefónico e Nicandro Fariña, concesionario do servizo de subministro eléctrico a particulares desde o 29 de xullo de 1887, sobre a colocación e uso dos postes situados diante dos cantóns que recentemente instalara Nicandro e ao que quería ter acceso Mariano para o servizo telefónico.

Mariano presenta un escrito o 20 de decembro de 1888 no Concello de A Coruña, con selo da Compañía Telefónica del Cantábrico, no que comenta que ten necesidade de levar os fíos telefónicos polos cantóns e que recibira do concello o encargo de utilizar os postes que Nicandro tiña instalados nesa zona, aínda sen utilizar xa que a rede demorou tempo en ser instalada, pola negativa deste pola suposta incompatibilidade dos usos. 

O Arquitecto municipal Juan de Ciórraga prepara un informe para o alcalde o 29 de decembro onde comenta que non ve esa incompatibilidade entre ambas instalacións pero considera que non é un problema do concello ao tratarse de dúas compañías privadas. Recomenda, iso si, convocar unha comisión conxunta de policía e paseos e xardíns cos interesados para intentar reconducir a situación.

Cantóns de A Coruña. Detalle dos postes só para uso eléctrico, pasando o telefónico polos faiados das casas. Ano 1900. Arquivo do Reino de Galicia.



Á convocatoria do 15 de xaneiro de 1889 acude unicamente Mariano onde comenta que de non ter acceso aos postes terá que instalar o servizo con "palomillas" nas fachadas e faiados dos edificios dos cantóns. Explorada esta posibilidade atopou a oposición dos propietarios dos edificios 9-10, 23-24, 14 e 11-10 do Cantón Pequeno e do número 9 do Cantón Grande. A comisión acorda convidar aos propietarios a que acepten o paso dos fíos por baixo das repisas dos balcóns e galerías ou polo faiado dos edificios. Non caso de non aceptar esta proposta serán instalados postes diante das vivendas, por mais que prexudique ao ornato público.    

Adicionalmente, obriga a Nicandro Fariña a dar uso aos postes instalados nos cantóns nun prazo de dous meses ou forzará a súa retirada vía resolución da concesión. Nicandro, consignatario e propietario dunha empresa gasística, tivera a concesión para o servizo eléctrico o ano 1887 baseado nunha máquina de vapor. As oficinas da consignataria foron as primeiras en utilizar o subministro eléctrico.

Cantóns desde Praza de Mina. A Coruña. Detalle dos postes só para uso eléctrico (esquerda) e outros para telefonía (dereita). Ano 1900. Arquivo do Reino de Galicia.



O dítame da comisión lévase, a través do alcalde accidental Juan Antonio García Collazo, ao pleno do 28 de xaneiro, onde un concelleiro indica que tiña novas de que chegaran a un acordo os Sres. Fariña e Villoslada sobre a utilización dos postes. Así, Nicandro cede os postes e Mariano conecta as tres liñas particulares de Nicandro á rede, pagando como se unicamente tivera unha. Nicandro Fariña solicitara, en Outubro de 1887, autorización para establecer unha rede telefónica entre as oficinas da rlaza de Ourense nº5 (sede onde tiña a turbina eléctrica), Sánchez Blécua nº 4, Juana de Vega nº 9 e Rúa Real nº 53. 


Acordo entre os Sres Fariña e Villoslada. La Voz de Galicia. 2 de febreiro de 1889
 

Para saber mais: 

  • Expediente da policia de comodidad do Concello de A Coruña do ano 1888. Arquivo municipal de A Coruña. Exp. 129/1888
  • Diario de Avisos de La Coruña. Número 8864. 19 de outubro de 1887; Ano XIX Número 9942 - 7 de novembro de 1890
  • La Voz de Galicia. 11 e 30 de xaneiro e 2 de febreiro de 1889

    sábado, 6 de agosto de 2022

    A Coruña: o proxecto fallido de rede municipal de 1886

     O pleno do 11 de xaneiro de 1886 os concelleiros Sres. Juan E. Pan e Jose Quiroga, do Concello de A Coruña, presentan unha moción para conseguir o establecemento dunha central telefónica na casa consistorial para poder recibir as notificacións de calquera sinistro na cidade (principalmente incendios) ou outros usos que puideran ser de interese público. A idea sería que desa central saísen dous fíos condutores, un aos arrabaldes de Santa Lucía e outro na cidade vella (chamada Cidade Alta naquel momento).  

    Plano da cidade de 1910. Revisado por Sixto Vizcaíno e o Concello de A Coruña. Instituto Geográfico Nacional

    Jose Quiroga, que debe tratarse do ex-marido de Emilia Pardo Bazán, reclama que se trate con carácter urxente nunha comisión específica pero, tras a contribución do Sr. Mayor Rivas, decídese que a proposta sexa analizada na comisión de fomento coa participación de ambos señores, para analizar o proxecto e conseguir a aceptación do goberno central sobre esa instalación.

    Naquel momento a cidade contaba unicamente co teléfono privado do recentemente falecido Sr. Rubine o, probablemente, a liña privada do Sr. Cervigón, polo que se trataba dunha innovación relevante por parte destes dous concelleiros. O Diario de Avisos do 13 de xaneiro indica que as únicas cidades que contan con teléfonos para notificacións de incendios son Madrid e Barcelona e rogas as concelleiros que apoien esa proposta. 

    La Voz de Galicia do 16 de xaneiro fala de sete estacións (teléfonos) municipais en lugar de dous, tras ter noticias da comisión do fomento. No seguinte pleno municipal, do 18 de xaneiro dáse conta da reunión desa comisión, onde tras analizar o Real Decreto de 11 de Agosto de 1884 e obter a opinión do arquitecto municipal, deciden enviar unha instancia de solicitude ao Director Xeral de Correos e Telégrafos vía o Gobernador da provincia. As sete localización estarían indicadas nun plano que non se conserva actualmente. 

    O Sr. Jose Quiroga reclamaba a urxencia do proxecto para contribuír a sufocar posibles incendios. Pola contra, o Sr. Mesa indicaba que non tiña tanta urxencia e requería unha maior análise. Pasouse a votación e gañou a postura do Sr. Mesa:

    Non urxente:

    • Juan Mesa Rodríguez
    • Segundo Pintado Cervigón
    • Benigno Morodo Gómez
    • Pablo Ibáñez Godó
    • Juan Antonio Garcia Collazo
    • Ricardo Vidal Alonso
    Urxente:
    • Joaquín de la Torre Morales
    • Ramón Carreras Presas
    • Jose Quiroga Pérez
    • Alejandro Brandao Piñeiro
    • Juan E. Pan de Soraluce

    Retrato de José Quiroga Pérez. Fotógrafo L. W. Kurtz. Depósito da Real Academia Galega. Ano 1870 a 1873

    No  seguinte pleno, do 25 de xaneiro de 1886 indícase que debe solicitarse ao Director Xeral de Correos e Telégrafos a exención de todo gravame sobre a explotación desa rede. A estimación económica do custe de instalación é de 840 pesetas, adicionais ás 287,70 pesetas do custe das casiñas de madeira para cada teléfono. 

    O Sr. Mesa indica que o mais rápido o aviso por parte dos gardas municipais e serenos, utilizando os asubíos, do que pode conseguir o sistema telefónico, polo que solicita a retirada da proposta. O Sr. Quiroga rebate que por teléfono pode darse información precisa sobre a tipoloxía do suceso, aportando, por exemplo, información de se está a ocorrer un evento no mar. Unha vez debatido procedeuse á votación:

    En contra do proxecto:

    • Juan Mesa González
    • Segundo Pintado Cervigón
    • Pablo Ibáñez Godó
    • Alejandro Brandao Piñeiro
    • MAnuel Martínez Pérez
    • Canuto Berea Rodríguez
    • Juan Antonio Garcia Collazo
    A favor do proxecto:
    • Jose Quiroga Pérez
    • Juan E. Pan de Soraluce
    • Ricardo Vidal Alonso
    • Juan Arias Taracido
    • Francisco Sevilla García
    • Saturnino Alonso López
    • Juan Aler Rey
    Empatada a votación procederase a repetir a mesma na seguinte sesión. O Diario de Avisos do 28 de xaneiro fai unha crítica mordaz ao Sr. Mesa.

    O 1 de febreiro repítese a votación desaprobando o proxecto por nove votos contra oito, quedando finalmente descartado:

    En contra do proxecto:

    • Juan Mesa González
    • Manuel Lamela Greque
    • Mayor Rivas
    • Segundo Pintado Cervigón
    • Pablo Ibáñez Godó
    • Francisco Leal Campos
    • Alejandro Brandao Piñeiro
    • Canuto Berea Rodríguez
    • Juan Antonio Garcia Collazo
    A favor do proxecto:
    • Jaime Casanova Mirabent
    • Joaquín de la Torre Morales
    • Carreras Presas
    • Jose Quiroga Pérez
    • Juan E. Pan de Soraluce
    • Juan Arias Taracido
    • Saturnino Villelga García
    • Luis Yllá Acosta

    La Voz de Galicia, que se mostraba independente sobre a proposta, ao non darlle especial relevancia, cualifica a actitude dos opositores ao proxecto como "obedecendo a pasións de baixa estofa". Refire que os concelleiros "coa súa ignorancia" aplicaron a sentencia "o que non ten opinión propia contradí aos que si a teñen" e menciona unha circular do Sr. Mesa aos concelleiros para que non asistisen ao pleno para que o proxecto fora desestimado, pechando o artigo co cualificativo de "ineptos" aos opositores ao proxecto.

    Para saber máis: 

    • Diario de sesións do pleno municipal de A Coruña:  11, 18 e 25 de xaneiro e 1 de febreiro de 1886
    • Diario de Avisos númoer 8467, 8482 e 8490 de 13 e 28 de xaneiro e 5 de fereiro de 1886
    • La Voz de Galicia: 16 de xaneiro e 4 de febreiro de 1886
    • Boletín Oficial da Provincia de A Coruña. Número 180. 9 de febreiro de 1886

    Tarefas pendentes:

    - Atopar o plano das sete estacións telefónicas no arquivo municipal de A Coruña

    luns, 1 de agosto de 2022

    A telefonía urbana en Lugo (1900 - 1922)

     A última cidade en ter teléfono urbano en Galicia foi Lugo, xa no ano 1917. Foi a única que non tivo concesionarios privados, dado que foi construída polo corpo de Telégrafos ata o paso á Compañía Nacional de Teléfonos de España en 1924. Repasemos o proceso de creación desta rede urbana.


    O 10 de xaneiro de 1900 publica o diario El Regional un artigo sobre o teléfono, onde falaba de que as dúas sociedades explotadoras da electricidade que existían na cidade debían adicar certos esforzos á construción dunha rede para a prestación do servizo de telefonía, como xa contaban Vigo ou A Coruña desde hai anos. Argumentábao indicando que centros de recreo, hoteis, administracións públicas, etc, xa serían uns trinta abonados fixos e que con oitenta de seguro que sería rendible. Así, bastaría con involucrar a banqueiros e comerciantes para acadar esa cifra.

    Esa proposta sería recollida noutras cabeceiras da cidade, falando do interese suscitado na sociedade lucense. En El Correo de Lugo do 31 de xaneiro de 1900 se comenta que esta idea non é nova, xa que unha persoa xa estaba traballando nela (sen citala).


    Foto Marín. Lugo. Muralla. 1928. Fundación Telefónica.


    Un ano mais tarde, o 15 de xaneiro de 1901, pregunta El Regional polo suposto interese que existía, e intenta axilizar para ser a cuarta cidade de Galicia, xa que Santiago de Compostela xa incorporara ese servizo.

    O 23 de febreiro de 1905 publica El Correo Gallego como varios accionistas da Eléctrica Lucense pensan establecer o servizo telefónico urbano, polo que teñen a intención de circular boletíns de subscrición para analizar a viabilidade do proxecto. Non se volven ter mais noticias deste proxecto.

    Non existen novidades ata 1913, onde El Norte de Galicia publica que ían comezar os traballos do teléfono urbano en breve.  Pode que se tratara do concesionario de Ferrol, xa que La Idea Moderan indica o 27 de Maio de 1914 que tanto un representante dese concesionario como o director técnico estaban a facer os estudos necesarios para a instalación. Este medio da incluso un prezo de referencia para a subscrición mensual por 8 pesetas.  Esta nova iniciativa tamén fracasou.

    A aposta pola Compañía Peninsular de Teléfonos

    En Outubro de 1914 a rede interurbana xa estaba en construción o que levou a Cámara de Comercio de Lugo a falar coa Compañía Peninsular de Teléfonos, adxudicataria desa rede que uniría as principais cidades nun futuro, para que asumisen tamén o servizo urbano, como xa facían noutras zonas do Estado. A Cámara comeza a circular boletíns de subscrición cun custe mensual de 7,50 pesetas, sendo a instalación de balde.

    En Novembro incítase na prensa a inscribirse para alcanzar o número mínimo de subscritores, que a compañía fixaba en 100. A intención da Cámara de Comercio é enviar esa listaxe xunto cun plano das localizacións á compañía para facilitar a posta en marcha da rede. O 4 de decembro de 1914 publica El Regional a primeira lista de 77 subscritores que se publica como anexo. A prensa recolle que se enviaron 110 mostras de interese, pero que a Compañía Peninsular de Teléfonos pedira 20.000 pesetas para acometer a instalación  que non estaban previstos na súa petición orixinal, causando unha gran indignación na Cámara de Comercio

    A implantación por parte de Dirección General de Comunicaciones

    En febreiro de 1915 o deputado D. Emilio Tapia recibe, do director xeral de Comunicacións, o Sr. Emilio Ortuño, a vontade de establecer o servizo telefónico usando o corpo de telégrafos. Esto foi froito dunha proposta para levar a telefonía a vilas de certo tamaño (maiores de 20.000 habitantes) e capitais de provincia que quedaran á marxe das iniciativas privadas, do que tamén se beneficiarían Ponteareas, Tui e outras capitais de distrito en Galicia. O resto das principais cidades xa contaban con ese servizo, nalguns casos (Vigo e Coruña) desde hai mais de 25 anos. 

    Sede de telégrafos diante do Banco de España. Plano de Lugo. 1918. Benito Chías e Sixto Vizcaino. Alberto Martín Editor, Barcelona. Vía Instituto Geográfico Nacional



    O local destinado ao servizo será na oficina de telégrafos, na rúa Castelar (hoxe rúa do Teatro) habilitando un local na parte posterior para oficina e telégrafos.  Aproveitase para limitar a área que cubrirá o servizo, marcando como límites a escola de Piugos, a Tolda, o alto de Garabolos, a fábrica de xabróns do Sr. Pillado, e o campo de tiro. O 8 de xullo chega a aprobación do proxecto por parte do director xeral de comunicacións. Xa en agosto dáse conta da recepción de boa parte do material.

    A existencia previa do servizo interurbano en Lugo levou a ofrecer a posibilidade de subscribirse só para chamadas urbanas ou dar a posibilidade de ter chamadas interurbanas, xa que se faría unha interconexión con este servizo. Neste caso o dispositivo telefónico sería diferente. En xaneiro de 1916 publícanse as tarifas, que son as mesmas para todas as cidades onde o servizo se presta polo corpo de telégrafos, pasando de 4 pesetas ao mes para particulares a 10,40 pesetas no caso de restaurantes ou estacións de trens, mentres o servizo sexa de 7 a 22h. Se pasara a ser permanente podería incrementarse nun 20%.

    A construción da rede vaise adiando en 1916, polo que o alcalde de Lugo, o Sr. López Pérez, visita ao novo director de comunicacións, D. Francos Rodríguez, en xaneiro de 1917. En marzo xa estaban construídas as arteiras norte, a da saída pola rúa da Estación e pola rúa San Marcos, as máis próximas a central telefónica. O xefe de liña, o Sr. Emilio Novoa González, achaca as demoras á resistencia dos veciños en aceptar a colocación de "palomillas" (soportes para os ailladores que permiten tirar o fío telefónico) nas fachadas das súas vivendas, especialmente na zona da praza de Santo Domingo e praza Maior. O 23 de abril de 1917 xa unha parte dos abonados pode utilizar o servizo.

    A inauguración celébrase o 1 de xuño de 1917, de xeito discreto ao estar en obras aínda na central de telégrafos. A prensa agradece ao xefe de liña  e o xefe de telégrafos, o Sr. Enrique Bolaño, a súa adicación.  Publícanse as listaxes con 92 abonados, que se irán sumando mais nas seguintes datas mediante actualizacións na prensa (p.e o 30 de xullo xa figurarían 121 abonados). A mesma prensa recolle a necesidade de que facilitadores de servizos como as empresas de electricidade, policía de vixilancia, garda municipal, balneario, bombeiros, centros eclesiásticos etc. que non aparecen na primeira lista se sumen ao servizo para poder recibir notificacións dos abonados e incrementar o valor do servizo.

    Construíuse unha torre hexagonal de ferro con capacidade para 460 abonados deseñada para soportar o peso ante inclemencias meteorolóxicas. Emilio Novoa, o xefe de liña nese período, publicou informacións na prensa con datos técnicos. Emilio sería un impulsor da profesión de enxeñería de telecomunicacións e un gran referente. Recentemente (2021) conta cunha excelente biografía realizada por Olga Pérez Sanjuán,(ver sección para saber máis).

    Foto Marín. Lugo. Templete da central, hoxe na rúa do Teatro. 1928. Fundación Telefónica.


    Complementando o servizo nos domicilios existía un locutorio público na sede de telégrafos, cun custe de 0,20 pesetas por cada tres minutos ao que tiñan acceso gratuito os abonados. Outro servizo interesante para os abonados era poder ter notificacións da hora de chegadas dos trens ou cotizacións en bolsa por tres pesetas mensuais (limitado a un reporte diario).

    Os problemas no servizo

    A prestación do servizo por parte do persoal do corpo de telégrafos, que tamén se daba en outras localidades como Ponteareas ou Tui, pasou a ser un problema en Lugo pola falta de persoal suficiente. A prensa local fíxose eco desa situación e comezou unha campaña para recabar maiores recursos dando conta dos grandes ingresos que recibían por parte dos abonados. En febreiro de 1918 reclámase persoal feminino, que se estaba formando na escola de Madrid nese momento.

    Enrique Bolaño, xefe de telégrafos, informa o 3 de xaneiro de 1918 que algúns abonados están sufrindo problemas no servizo derivados da negativa do Hotel Oriental a permitir o acceso ao faiado para facer esas reparacións.  O hotel estaba disconforme porque a estructura montada estaba prevista para seis u oito fíos pero levaban conectados máis de sesenta i estaban preocupados por se podía danar a estructura. Esto obriga a cambiar a numeración de certos usuarios.

    Ante as queixas de algúns abonados, que organizan incluso unha reunión o 27 de xuño de 1918, o inspector D. Miguel Vila Barraqué visita Lugo a finais de outubro de 1918 e comprométese a investir en novos equipos e tentar chegar a vilas próximas. Tamén pídese que o servizo sexa permanente. O xefe de telégrados, Enrique Bolaño, envía á prensa un comunicado indicando que precísase que máis da metade do abonados estén interesados nese servizo e que deben notificalo por escrito aceptando a sobrecuste do mesmo. 

    Un novo conflito xurdiría en decembro de 1918 xa que o propietario do inmoble que aluga ao servizo telefónico quere subir as tasas e vense na obriga de sacar un concurso para o aluguer dun novo inmoble, que sae publicado o 11 de febreiro de 1919 polo xefe Enrique Bolaño, aínda que non queda constancia de que este cambio se realizara.

    Os problemas para colocar palomillas obriga a propoñer a instalación de tres postes na praza da Santo Domingo,na esquina da rúa San Marcos; na rúa Manuel Becerra e onde se une a rúa de Armañá coa Praza de Santo Domingo. O concello pide a conformidade  en xullo de 1920 da policía local, que non autoriza o da rúa Becerra e da autorización provisional ao resto. Curiosamente en decembro de 1920 desaparece un poste, o da praza de Santo Domingo, que recibira queixa por non cumprir un mínimo de ornato.

    Novas queixas en decembro de 1919

    O ano 1919 pecharíase con fortes queixas por parte de abonado sobre a calidade do servizo. O 30 de decembro organízase unha reunión no Círculo das Artes onde un grupo confirma que non van a pagar os abonos e deciden enviar unha misiva ao ministro de Gobernación y ao director xeral de Comunicacións, ademáis de manter reunións co alcalde, gobernador civil e presidente da cámara de comercio.

    O 1 de xaneiro de 1920 a maior parte dos abonados presentan a baixa no servizo, fartos dos problemas de calidade (o teléfono do hospital non funciona; é necesario chamar varias veces á central para comunicar, perdendo ata 15 minutos; etc.) relacionados coa falta de persoal do corpo de telégrafos para atender o servizo. A prensa menciona a reducción de dúas auxiliares a só unha para atender o servizo.

    El norte de Galicia diario político y de información Num. 5635 (07/01/1920)

    O inspector D. Enrique Utiniaga, tras chegar as noticias da baixa masiva á Dirección de Comunicacións, visita a cidade i entrevístase coa traballadores, abonados e a prensa. As queixas dan resultado e asignar máis persoal feminino á central que chega no mes de marzo (aparecen mencionadas na prensa Araceli Jiménez Zurbano, Emilia López Saavedra ou Josefina Peláez López, esta en 1922). O xefe de sección, Manuel Ballesteros, comunica que os que notificaron a baixa que non volvan pagar o servizo terán consideración de baixa definitiva.

    A crónica de 1922

    El Progreso recolle esta curiosa crónica dunha visita a central telefónica e que ocorre coa telefonista.


    El Progreso  diario liberal Año XV Número 4583 - 9 de novembro de 1922



    Para saber mais: 
    • El Regional: 10 de xaneiro de 1900; 15 de xaneiro de 1901; 27 de outubro de 1914; 20 e 27 de novembro de 1914; 4 de decembro de 1914; 4 de xaneiro de 1916; 1 de agosto de 1916; 12 de maio de 1917; 5, 9 e 28 de xuño de 1917; 13 de agosto de 1917; Num. 13105 (17/01/1922); Num. 13108 (20/01/1922); Num. 13564 (07/06/1922)
    • La Idea Moderna: 24 de xaneiro de 1900; 27 de maio de 1914; 30 de outubro de 1914; 10, 20 e 27 de novembro de 1914; 8 y 9 de febreiro de 1915; 8 de xullo de 1915; 21 de agosto de 1915; 4 de setembro de 1915; 26 de novembro de 1915; 27 de abril de 1917; 28 de maio de 1917; 1 e 4 de xuño de 1917; 29 de setembro de 1917; 19 de decembro de 1917;  Num. 8136 (03/01/1918); Num. 8148 (17/01/1918); Num. 8384 (13/11/1918); Num. 8438 (23/01/1919) 
    • El Correo de Lugo: 25 e 31 de xaneiro de 1900
    • Gaceta de Galicia: 26 de xaneiro de 1900
    • El Correo Gallego: 23 de febreiro de 1905; Ano XLI Número 14659 - 27 de xuño de 1918
    • El Norte de Galicia: 30 de setembro de 1913; 26,27 e 31 de outubro de 1914: 27 de novembro de 1914; 9 de febreiro de 1915; 18 e 25 de Marzo de 1915; 23 de xullo de 1915; 30 de xaneiro de 1917; 4 de abril de 1917; 31 de maio de 1917; 2 de xuño de 1917; 17 e 19 de xullo de 1917; 13 e 18 de agosto de 1917; 11 de setembro de 1917;  Num. 5029 (11/06/1918); Num. 5161 (12/02/1919); Num. 5185 (17/03/1919); Num. 5635 (07/01/1920); Num. 5645 (19/01/1920); Num. 5538 (09/08/1920)
    • La Voz de la Verdad: 26 de outubro de 1914; 20 de novembro de 1914; 10 de febreiro de 1915; 12 de xuño de 1915; 10 e 30 de marzo de 1917; 10 e 23 de abril de 1917; 11 de maio de 1917; 18 de xullo de 1917; Ano VIII Número 2855 - 13 de novembro de 1918; Ano VIII Número 2883 - 16 de  decembro de 1918; Ano IX Número 3200 - 31 de decembro de 1919;  Ano X Número 3207 - 12 de xaneiro de 1920; Ano X Número 3256 - 10 de marzo de 1920; Ano X Número 3350 - 5 de xullo de 1920; Ano X Número 3374 - 2 de agosto de 1920; Ano XII Número 3942 - 6 de xuño de 1922
    • La Correspondencia Gallega: 30 de outubro de 1914; 5 de maio de 1916; 16 de xullo de 1916
    • La Región: 31 de outubro de 1914
    • El Correo de Galicia: 9 de agosto de 1915; 19 de xaneiro de 1916; 2 de abril de 1917
    • El Progreso: 24 de maio de 1917;  Ano XII Número 2092 - 26 de outubro de 1918
    • Boletín Oficial de Provincia de Lugo: 24 de xuño de 1915; 3 de xullo de 1915; 4 de setembro de 1915; 14 de febreiro de 1919.
    • El Noroeste: Año XX Número 9496. 24 de xullo de 1915; Ano XXIII Número 10272 - 14 de xaneiro de 1918
    • Historia de una profesión. Biografía de Emilio Novoa. Autora: Olga Pérez Sanjuán. COIT. 2021.
    • El Progreso  diario liberal Ano XI Número 3099 - 3 de xaneiro de 1918; Ano XI Número 3100 - 4 de xaneiro de 1918; Ano XI Número 3115 - 22 de xaneiro de 1918; Ano XI Número 3139 - 20 de febreiro de 1918; Ano XI Número 3142 - 23 de febreiro de 1918;  Anno XI Número 3176 - 5 de abril de 1918; Ano XI Número 3339 - 19 de outubro de 1918;  Ano XI Número 3342 - 23 de outubro de 1918;  Ano XI Número 3360 - 14 de  novembro de 1918; Ano XII Número 3461 - 18 de marzo de 1919;Ano XII Número 3704 - 30 de decembro de 1919; Ano XIII Número 3706 - 1 de xaneiro de 1920; Ano XIII Número 3721 - 18 de xaneiro de 1920; Ano XIII Número 3761 - 5 de marzo de 1920; Ano XIII Número 3858 - 4 de xullo de 1920; Ano XIII Número 3879 - 29 de xullo de 1920; Ano XV Número 4331 - 21 de xaneiro de 1922; Ano XV Número 4583 - 9 de novembro de 1922
    • La Voz de Galicia: 18 de decembro de 1918
    • El Ideal gallego  diario católico, regionalista e independiente Num. 888 (31/12/1919)
    • El Diario de Pontevedra : periódico liberal: Ano XXXVII Número 10728 - 5 de xaneiro de 1920
    • El Orzán diario independiente Año III Número 603 - 1 de xaneiro de 1920
    • El Eco de Santiago  diario independiente Año XXV Número 10266 - 3 de xaneiro de 1920

    Tarefas pendentes: 
    • Consultar o arquivo do Concello de Lugo incluido o libro de actas do pleno municipal
    • Localizar listas con abonados ao servizo, xa que a primeira guía conservada é de 1928.


    ANEXO

    Lista de interesados no servizo a 4 de decembro de 1914.
    • Deputación provincial
    • Concello
    • Julio Núñez
    • Eduardo Prieto Rivera
    • Pedro Romero e irmáns
    • Emilio Tapia
    • Hotel Méndez Núñez
    • Sergio Rivera
    • Augusto Pozzi
    • Pujol y Arriaga
    • Cárcere do partido
    • Angel López Pérez
    • La Hispano Belga
    • Gran Clínica Veterinaria
    • Jose Gayoso Castro
    • Colexio "El Progreso"
    • Circulo das Artes
    • Salvador Castro Freire
    • Travadelo e Compañia
    • Banco de España
    • Ramón Saavedra
    • Julio Iglesias Fariña
    • Souto Montenegro y Pedrosa
    • Casino
    • Pedro Irizar
    • Carlos Alonso
    • Germán Alonso
    • Demetrio Alvarez
    • Agustín Pita
    • Hipólito Pliado
    • Lugo Salón
    • Fulgencio Manso
    • Gerardo Castro
    • Jesús Bal
    • Juan Núñez taller de mecánica
    • Germán Pérez Peña
    • Rogelio Nondedeu
    • Cooperativa militar e Civil
    • Goberno militar
    • Ofinas de obras públicas
    • Antonio Fernández
    • Antonio Pardo y Pardo
    • El Norte de Galciia
    • Delegación de Facenda
    • Alejo Madarro
    • Economato Civico Militar
    • Jose Herrero Lobejón
    • Tomás Pérez Carro
    • Manuel PArdo Becerra
    • Goberno Civil
    • José Páramo
    • Honorio Manso
    • Juan Manuel Pardo y Pardo
    • Viuva e fillos de Jose Sánchez
    • El Progreso
    • H Vera
    • Academia de Nosa Señora dos Ollos Grandes
    • El Regional
    • La Voz de la Verdad
    • Ilmo Señor Bispo
    • Destacamento de reximento de Zamora
    • Viuva de Peche
    • Reverendos PP Franciscanos
    • Hotel La Oriental
    • Xefe de suministros da praza
    • Hotel Comercio
    • Empresa de Augas
    • Audiencia Provincial
    • Oficinas do servizo agronómico
    • Campo de experimentación agrícola
    • Instituto de segunda ensinanza
    • Constantino Velarde
    • Estación de Ferrocarril
    • Camara de Comercio
    • Jesús Rodríguez López
    • Empresa arrendataria de consumos
    • La Idea Moderna

    O mindoniense Cándido Martínez na reclamación salarial dos telegrafistas de 1880

     Candido Martínez Montenegro foi un deputado liberal durante tres décadas por Mondoñedo (Lugo), que nos ano 1881 - 1883 sería director de Co...